Niewielka aktualizacja ze zbiorów Biblioteki Kongresu:

• ok. 20 arkuszy niemieckiej mapy 1:300 000 (Übersichtskarte von Mitteleuropa), w wersji Mil-Geo Karpaten. Arkusze te NIE są jednak niemieckimi oryginałami, a kopiami wykonanymi, prawdopodobnie w latach 50. XX wieku, przez amerykański Army Map Service

• ok. 20 arkuszy (daleko nie komplet z ok. 60, wg. skorowidza) map pogranicza polsko-czechosłowackiego z ok. 1920 roku w skali 1:25 tys, prawdopodobnie kopia WIG ok. 1920 roku, być może na podstawie map wykonanych przy okazji z deliminacją granicy. Skorowidza brak, mapy wyłącznie w postaci listy, skorowidz wykonany ręcznie, być może w Bibliotece Kongresu, znajduje się poniżej listy. Nic więcej nie wiadomo.

• 23 arkusze mapy Umgebungskarte Sudsha (Bildplankarte) 1:25 000 (Mapa ok. Sudży), nb. tak, to jest 'ta' Sudża (1 arkusz być może przepadł, być może w przyszłości uda się doskanować). Są to fotomapy, efekt jednego z niemieckich eksperymentów przeprowadzanych ok. 1942/43 roku (kilkanaście większych arkuszy tego typu, np. z terenów na płn. od Kijowa, Woroneża w Rosji i kilku innych (Staraja Russa) można znaleźć na liście niemieckich map 1:25 000 Russland, szukając ich wg. słowa kluczowego 'Bildplankarte'.

• Cztery arkusze niemieckiego wariantu mapy Weltkarte 1:1 mln, w wersji “Baustoffkarte des europäischen Russland” - z nadrukami złóż bogactw mineralnych, a konkretnie, materiałów budowlanych w Rosji - zarówno ark. zbiorcze jak i pojedyncze. Niestety kilka arkuszy było tak dużych, że w żaden sposób nie zmieściły się na skaner.

• kilka arkuszy niemieckiej mapy w skali 1:500 000 Übersichtskarte zur Geländebeurteilung von Nordgriechenland und Thrazien (Mapa przeglądowa do oceny terenu północnej Grecji i Tracji)

• dwie niemieckie mapy z serii kontynuacji austro-węgierskiej mapy Generalkarte von Mitteleuropa w skali 1:200 000. Arkusze dość ciekawe, Mogiljew-Podolski zawiera ręczne dopiski oraz dość interesujący rewers. Arkusz Katarshino należy do pod-serii Mil-Geo Karte von Rumänien. Niestety arkusze tej pod-serii są tak duże, biorąc pod uwagę obszerne marginesy, że nie mieszczą się na skaner 36-calowy i nie udało się ich przeskanować, z wyjątkiem jednego, dość małego.

• jeden arkusz niemieckiej Rußland 1:25 000 (N-36-13-B), jako ciekawostka, ponieważ jest tylko przeskalowanym fragmentem mapy 1:50 000

• amerykański skorowidz wykonany w 1968 roku do niemieckiej serii map BEFESTIGUNGSKARTE RUMÄNIEN 1:100,000. Ta seria (kilkadziesiąt arkuszy), z bardzo ciekawymi nadrukami fortyfikacji, choć w dość smutnym stanie (wielokrotne rozdarcia) ma szanse na zmieszczenie się na skaner, jednak nie jest dla nas priorytetem, dlatego musi poczekać na swoją kolejność. Być może w przyszłej dziesięciolatce.

• duża mapa, a właściwie szkic w skali 1:100 tys pt. Karte der Düna-Übergänge und ihrer Zufahrtswege im Abschnitt Druja-Jekabpils (Mapa przepraw przez Dźwinę i ich dróg dojazdowych na odcinku Druja – Jekabpils). Wprawdzie mapa figuruje pod oddzielną sygnaturą, ale być może jest częścią raportu jednostki Wehrgeologie 11 na temat przeszkód wodnych na tym terenie. Raport jest w dwóch częściach, niestety ze względu na fatalny stan (zszycia, sklejenia 'przezroczystą' taśmą, wklejone mapy, małe i duże - nie nadaje się do skanowania nawet na skanerze bezkontaktowym. Materiały udało się sfotografować, mimo kiepskiej prezentacji spróbujemy udostępnić je w postaci pliku pdf.

• rosyjska mapa o nazwie 'Topograficheskaya karta okrestnosti m. Sekuriany' (nazwa opisowa, nadana prawdopodobnie w Bibliotece Kongresu. Pochodzi z ok. 1840 roku, skala ok. 1:126 000. Miasto obecnie nazywa się Sokiriany (Сокиряни), leży mniej więcej na wschód / południowy-wschód od Kamieńca Podolskiego (po południowej stronie Dniestru). Dla zainteresowanych... google maps.

• rosyjska mapa w skali 1:1,680,000 z 1903 roku o wdzięcznej nazwie КАРТА МАЛОРОССIИ (Mapa Małorosji), ulubiony termin na Kremlu i w okoliach. Mapa pokazuje Ukrainę na zachód od Kijowa, przez Charków, Kupiańsk, Bachmut, aż za - Starobielsk.

• niemiecka mapa w skali 1:100 000 (Italien). Arkusz 69 (Asti), Stereokarte. Nie jest to jednak 'mapa stereoskopowa', tj. wykonana na podstawie zdjęć lotniczych, a mapa 'anaglifowa', która, po założeniu niebiesko-czerwonych okularów daje efekt stereoskopiczny, trójwymiarowy (inne przykłady zdjęć trójwymiarowych zamieszczono na jednym z arkuszy wyżej wymienionych map Mil-Geo z płn Grecji). Nb. nie wiem, ile arkuszy włoskiej setki wyprodukowano, w zbiorach Biblioteki Kongresu jest kilka (3 - 5), ten jeden przeskanowałem jako ciekawostkę. Arkuszy map Włoch z lat 30. XX wieku i z czasów II wojny światowej, w skalach od 1:25 tys do 1:100 tys. w wydaniach włoskich, amerykańskich, brytyjskich i niemieckich jest prawdopodobnie co najmniej kilkanaście tysięcy, tym bardziej, że te same arkusze wydawano wielokrotnie (bywa do 6 wydań jednego arkusza, oraz warianty, dodruki sytuacji bojowej, fortyfikacje itd, dlatego nie planujemy 'wnikać' w ten temat.